خنده رسوا می نماید پسته ی بی مغز را

چون نداری مایه از لاف سخن خاموش باش

پیش ازین بر رفتگان افسوس می خوردند خلق

می خورند افسوس درایام ما بر زندگان

 آن لحظه كه دادي به ره دوست سرت      بردي ز ميان دشمن بيدادگرت (را)

 اي طایر قدسي كه جهان زير پرت          با آنكه شكسته اند همه بال و پرت (را)